چرا تصمیم گرفتم به‌جای ویرگول یا پلتفرم‌های مشابه در این‌جا بنویسم؟

من نوشتن رو دوست دارم؛ داستانش هم بر می‌گرده به سال ۹۵. در یک دوره‌ی پر فشار افسردگی، وبلاگ‌نویسی رو در بلاگ دات آی‌آر شروع کردم. وبلاگ‌ها هنوز زنده بودند و منم بیشتر می‌نوشتم. یک اجتماع از آدم‌های شبیه به هم شکل گرفته بود، که هنوز سخت می‌شه چنین چیزی رو پیدا کنم. به مدت دو سال در اون‌جا ادامه دادم و بعد مهاجرت کردم به فضا و دامنه‌ی شخصی خودم، و تا امروز در اون فضا نوشتن رو ادامه دادم. اون وبلاگ هم هنوز در این آدرس در دسترس هست. دلیل مهاجرتم دو چیز بود که همون موقع در یک پست مفصل توضیحش دادم، اما خلاصه‌ش:

  1. مدیران اون فضا با درخواست مقام قضایی می‌تونستن بدون اطلاع قبلی بلاگ رو ببندن و دسترسی نویسنده به محتوای خودش مسدود می‌شد.
  2. بلای بلاگفا رخ داده بود و تعداد زیادی از نویسندگان قدیمی، بخش‌های زیادی از نوشته‌هاشون رو از دست داده بودن و هیچ بکاپی موجود نبود.

اما امشب بعد از سال‌ها روزانه نویسی، تصمیم گرفتم در یک فضای مستقل (برای این‌که فضای وبلاگ قبلی خراب نشه) درباره‌ی موضوعات فنی و غیر فنی زندگی یک توسعه‌دهنده‌ی نرم‌افزار بنویسم؛ گزینه‌های مختلفی توی ذهنم بود و واضح‌ترین گزینه برای چنین چیزی هم ویرگول بود. ویرگول به دو دلیل، انتخاب خوبی برای نوشتن هست:

  1. رایگانه و به راحتی چند کلیک می‌تونید شروع به نوشتن کنید.
  2. یک بازارچه‌ی بزرگ برای نویسندگان و خوانندگان تشکیل شده و شما در مدت زمان کمتری می‌تونید نوشته‌تون رو به خوانندگان بیشتری برسونید. نوشته‌های شما در ویرگول به سرعت در گوگل بالا میاد و خوانده می‌شید.

همچنین من به صورت شخصی با بعضی از بچه‌های ویرگول دوست هستم و می‌دونم که نه تنها پلتفرم خوبی هستن، بلکه تیم شریف و درستی هم هستن. ویرگول در این سال‌ها دوباره فضای نوشتن در وب فارسی رو زنده کرده و تقریبا محل اجماع محتوای به‌درد بخور فارسی شده.

اما چرا در ویرگول نمی‌نویسم؟

اول این‌که طبق قوانین ویرگول، هر زمان که تیم ویرگول تشخیص بده می‌تونه محتوای یک کاربر رو بدون اطلاع حذف کنه.

ویرگول می تواند نمایش محتوای ایجاد شده توسط کاربر را به دلایل مختلفی که خود تشخیص می دهد متوقف کند یا محتوای مذکور را حذف کند.

این حتی یک پله از قوانین وبلاگ‌های کلاسیک فارسی هم برام فراتره و من شخصا ترجیح می‌دم زیر بار چنین چیزی نرم چون ویرگول غیر از قوانین کشوری و مواردی مثل اسپم، می‌تونه به هر دلیلی محتوای کاربر رو حذف کنه.

و دومین دلیل اینه‌که من شخصا خودم رو مدافع ایده‌ی مرکزیت‌زدایی (Decentralization) می‌دونم و فکر می‌کنم خواه‌ نا‌خواه اینترنت به اون سمت در حرکته و بخشی از وظیفه‌ی جامعه‌ی نرم‌افزار کمک به سرعت گرفتن این حرکته. تجمیع محتوای مفید وب فارسی در یک پلتفرم مرکزی که بر اساس الگوریتم‌های مشخصی کار می‌کنه و الگوریتم‌هاش مسئول تشخیص این هستند که چه چیزی بیشتر دیده بشه، در دراز مدت به وب فارسی آسیب می‌زنه و در صورت رخداد چیزی شبیه به بلاگفا این آسیب می‌تونه بسیار هم سنگین باشه.

پس فعلا این‌جا هستم. تا ببینیم در آینده چه اتفاقاتی می‌آد سراغ‌مون.